Sesenta anos de homenaxe á xente do mar
Desde 1956, aínda que o seu emprazamento viuse alterado en diversas ocasións, a Praza do Berbés, no Casco Vello de Vigo, alberga un dos máis destacados elementos do seu non moi amplo catálogo de monumentos: a estatua do “Monumento ó Pescador”, obra do artista Alfonso Vilar Lamelas.
Trátase dunha obra en granito realizada en dous corpos. Culmínaa a figura dun pescador ,como non podía ser doutra maneira na zona do Berbés, auténtico corazón e orixe dunha cidade sempre vinculada á pesca. O personaxe, en pé, cunha incipiente barba, vai ataviado co tradicional traxe de augas, agarra coa súa man esquerda un remo e dirixe unha significativa mirada cara a un horizonte que presumimos que é o mar.
No primeiro corpo , adiantado sobre o mesmo nun pedestal encostado, albérgase un grupo escultórico formado por unha nai e un fillo. O neno acariña nun xesto de solidariedade e compañía a cabeza da pescantina que presenta no seu colo unha “patela” con distintos tipos de peixe. Por encima deste grupo, no segundo corpo da escultura que serve de pedestal á figura principal, hai fixado unha salvavidas de bronce no que se le: “Traballo”; “Valor”; “Abnegación” e a data de 1956. O salvavidas serve á súa vez de marco a un escudo da cidade de Vigo.
O autor
Alfonso Vilar Lamelas (1927-2011) naceu en Vilalonga, provincia de Pontevedra, en 1927. Comezou o seu labor artístico grazas a unha bolsa concedida pola Deputación de Pontevedra. En Santiago de Compostela foi alumno de Francisco Asorey. Tamén estudou na Escola de Belas Artes de San Fernando en Madrid, coincidindo con escultores como Juan Cristóbal e Enrique Pérez Comendador. Foi un dos promotores da Escola de Canteiros de Poio e ademais da escultoríca tamén practico outras disciplinas artísticas como a pictórica ou o gravado.
De estilo clásico, realista e con trazos expresionistas, a súa escultura é unha mestura do clasicismo rexionalista galego do século XIX, as vangardas dous anos trinta e as tendencias escultóricas de posguerra aprendidas na súa etapa en Madrid dá década de 1950.
Desenvolveu un frutífero labor no ámbito da escultura pública, asegurando realizar ata trinta e tres esculturas deste tipo, algunhas delas fóra de España. Á parte deste grupo outras obras destacadas do artista son o “Monumento a Castelao” en Redondela; o “Monumento ao Aviador Piñeiro” en Sanxenxo ou o “Monumento á familia Mariscadora” no Grove.
