As revocaduras (IV)

A cuarta entrega da serie de artigos que dedicamos aos elementos construtivos que se pretenden conservar ao plantearse a rehabilitación do Casco Vello dedícase ás revocaduras. O “Manual de boas prácticas de rehabilitación”, editado pola Xunta de Galicia, defíneas como recubrementos realizados basicamente con cal (ou cemento), area e auga cunhas proporcións entre estes elementos adecuados para o seu uso. Unha vez secas e carbonatadas -según sinala a citada publicación- a súa función é protexer os muros de pedra para dotalos de maior solidez e resistencia ante as inclemencias meteorolóxicas. As revocaduras tamén son utilizadas como base para a ornamentación e a decoración dos edificios e do interior das vivendas. Algunhas teorías sinalan tamén que tiñan certa función hixiénica, ao ser o cal un elemento desifectante.

Os edificios tradicionais caracterizábanse pola utilización das revocaduras de cal que, se estaban ben elaboradas, destacaban pola súa gran duración -hai constancia de que revogues realizados na época romana aínda se conservan en determinados edificios históricos. O emprego do cal fai a estas capas superficiais máis elásticas para adaptarse aos pequenos movementos naturais dos muros, o que lles permite “respirar”  e  -deixando pasar o vapor de auga- facilitan a eliminación da humidade que poidan conter e sanean o  ambiente porque regular a cantidade de vapor de auga no interior das vivendas.

Pintura

Pódense pintar sempre que se utilicen pinturas transpirables como as de cal ou silicato. Desaconséllase o emprego de pinturas plásticas, precisamente porque eliminan as propiedades do revogue tradicional.   No caso de que non se cubran a cor da revocadura dependerá da clase de area empregada ou dos pigmentos minerais que se poidan engadir.